Music Award...

Η καλή μου η Γιώτα είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει το παρακάτω βραβειάκι!!!

Η αλήθεια είναι πως τελευταία η μπλόγκογειτονιά δεν με παίζει στα διάφορα παιχνίδια μπου χου χου μάλλον γιατί κάνω τεράστιες αναρτήσεις χιχι. Αλλά μιας και μου δόθηκε επιτέλους η αφορμή θα εκτονωθώ! Παραθέτω λοιπόν 5 απο τα πίο αγαπημένα μου τραγουδάκια....

1)Το ακούω από σχετικά μικρή ηλικία...μην γελάτε όταν άλλοι έβλεπαν Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα εγώ χτύπαγα και μια ταινία των Μόντυ Πάιθονς στο καπάκι για να ισιώσω...Αφιέρωμενο σε όλους εμάς που μας σταυρώνουν καθημερινά!


2)Αν και δεν καταλαβαίνω "γρί" απο τους στίχους εγώ το τραγουδάω στην δική μου γλώσσα...Με κάνει να μελαγχολώ απίστευτα και όμως δεν σταματάω να το ακούω μάλλον η μαζοχιστική πλευρά μου ξυπνάει με αυτό το άσμα.


3)Σ΄έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία

Γιαυτούς τους τέσσερις στίχους που μετουσιώνουν σχεδόν όλη μου την ύπαρξη ερωτεύτηκα αυτό το τραγουδάκι...Τις κόψατε τις φλέβες σας??? Όχι ακόμα??? Περιμένετε έχω και συνέχεια!!!


4)Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά και δεν θα μπορούσα να μην ακούω ρεμπέτικα...! Σας βάζω το αγαπημένο μου σε μια πίο light εκδοχή απο την Βιτάλη.


5)Τέλος σας βάζω κάτι απο την γκόθικ πλευρά μου που μεταξύ μας δεν φαίνεται καθόλου μα καθόλου πάνω μου!Αυτό το κομμάτι το ακούω στο αυτοκίνητο "τέρμα" (ε καλά μην φανταστείτε πως έχω και κανένα ραδιοσιντί της προκοπής απο κάποια ένταση και μετά μπουμπουνίζει και δεν καταλαβαίνεις τι λέει το τραγούδι...) και πάντα θέλω να πατήσω το γκάζι επίσης "τέρμα" (ε καλά μην φανταστείτε πως έχω κανένα αμάξι υψηλού κυβισμού 1200 κυβικά είναι άρα το δικό μου τέρμα είναι 130-140 χιλίομετρα την ώρα...)!!! Πώ πω η ντροπή του κάγκουρα είμαι....


Με τη σειρά μου καλώ την Άλεξ και την Νατάσα να παίξουν γιατί πολύ θέλω να μάθω το top 5 των αγαπημένων τους τραγουδιών χιχι.

Καλό βράδυ σε όλους!
υγ1: αν και μετά απο αυτή την ανάρτηση ξαναπεράσετε απο το μπλόγκ μου να ξέρετε πως μοιράζεστε ένα μέρος της δημιουργικής και μουσικής (απ ότι φαίνεται..) σχιζοφρένειας μου.
υγ2: και επειδή σήμερα συζητούσαμε για την πρώτη μας δημιουργική απόπειρα σας βάζω μια φωτό απο την δική μου ελπίζοντας να περάσει απαρατήρητη...να σημειωθεί πως δεν είχα, όταν την έφτιαξα, σπίτι ούτε κόλλα. Πήγα επι τούτου και αγόρασα μια!!! Είναι ένα βιδωτό άλμπουμ για τον μικρό μου που ποτέ δεν γέμισε χαχα. Οι βίδες για να καταλάβετε και τα παξιμάδια ήταν απο τα εργαλεία του Πήτερ Πάν!